Tuin- en landschapsarchitect John Bergmans
John Bergmans werd op 6 juni 1892 in Antwerpen geboren. Hij was tijdens de Eerste Wereldoorlog in dienst van het Belgische leger, maar vertrok naar het neutrale Nederland. Hij deed allereerst praktijkervaring op bij kwekerijen in de omgeving van Haarlem. Vervolgens had hij een dienstverband bij Royal Tottenham Nurseries te Dedemsvaart, Turkenburg te Bodegraven en J.H. Faassen-Hekkens te Tegelen. John Bergmans overleed op 24 september 1980 te Oisterwijk. John Bergmans was vanaf 1927 lid van de Nederlandse Dendrologische Vereniging (NDV) en van de Bond van Nederlandse Tuinarchitecten. In Nederland is hij vooral bekend geworden door zijn boek: “Vaste planten en rotsheesters” (1924), waarvan een tweede druk verscheen in 1933 en een derde in 1939. Daarnaast publiceerde hij nog negen andere boeken over planten en tuinen en schreef vele artikelen in verschillende tijdschriften. John Bergmans had vele internationale contacten en ontving in 1973 The Veitch Memorial Medal van de Royal Horticultural Society.
Bergmans ontwierp ruim drieduizend tuinen, parken en recreatieparken, voornamelijk in Nederland, maar ook in België, Luxemburg, Frankrijk en Duitsland. Bekende ontwerpen zijn de Arboreta in Kalmthout en Essen, het Dierenpark in Tilburg. In Zuid-Limburg de Botanische Tuin in Kerkrade, het Schutterspark en het Openluchttheater in Brunssum evenals het Steinerbos in Stein.
Engelse landschapstuin.
De tuinen van Bergmans laten zich typeren door het gebruik van een uitgebreid sortiment aan vaste planten, rotsplanten en heesters, waarvoor hij gedetailleerd uitgewerkte beplantingsplannen opstelde. In zijn ontwerpen hield hij rekening met reeds aanwezige bomen en veelvuldig paste hij hoogteverschillen toe. Het padenverloop in kleinere tuinen was doelgericht en rechtlijnig; in grote tuinen en parken maakte hij echter gebruik van slingerende paden, met een verharding van natuurlijke materialen. Met name in rotstuingedeelten maakte hij gebruik van flagstones, tegen elkaar aanliggend en met een rechtlijnige begrenzing. Een van Bergmans’ grootste gaven was het creëren van “doorkijkjes”, waardoor men het gevoel krijgt dat de Tuin veel groter lijkt, dan deze in werkelijkheid is.
